Očekivano trajanje života u zemljama Evropske unije
Očekivano trajanje života u zemljama Evropske unije povećavalo se tokom posljednjih decenija, ali je rast usporio posljednjih godina u mnogim zemljama.
Na nivou Evropske unije, očekivano trajanje života pri rođenju dostiglo je u 2018. godini 81 godinu. Najduže očekivano trajanje života među zemljama EU imale su Španija i Italija (preko 83 godine).
Očekivano trajanje života pri rođenju premašuje 80 godina u skoro dvije trećine zemalja EU. Oko 75 godina iznosi u Bugarskoj, Letoniji i Rumuniji.
Žene žive duže od muškaraca u svim zemljama EU ‒ u prosjeku gotovo 6 godina duže ‒ iako se ovaj jaz smanjio za oko godinu dana od 2000. godine, jer se očekivani životni vijek muškaraca povećavao brže od ženskog u većini zemalja. Jaz među polovima u očekivanom trajanju života posebno je veliki u Letoniji i Litvaniji, gdje žene žive gotovo 10 godina duže od muškaraca, a takođe je prilično veliki i u Estoniji (skoro 9 godina). Najveći jaz prisutan je u baltičkim državama, dok je razlika u očekivanom trajanju života žena i muškaraca najmanja u Holandiji.
Do nedavno, očekivano trajanje života raslo je prilično brzo i konstantno u zemljama EU, povećavajući se u prosjeku za oko 2,5 godine po deceniji. Iako su neke zemlje tokom posljednje decenije zabilježile prilično veliki rast očekivanog trajanja života (naročito baltičke zemlje poput Estonije), navedeni rast je znatno usporio u nekim zapadnoevropskim zemljama poput Španije, Francuske i Njemačke i prije pandemije COVID-19. U ovim zemljama rast očekivanog trajanja života iznosio je samo oko pola godine između 2011. i 2018. godine.
Pandemija COVID-19 dodatno će doprinijeti stagnaciji dužine očekivanog trajanja života u 2020. godini ‒ pa čak i mogućem smanjenju ‒ u onim evropskim zemljama koje su teško pogođene pandemijom, poput Belgije, Francuske, Italije, Španije, Švedske i Ujedinjenog Kraljevstva.
Šta neke države čini povoljnijima za dug život?
Način ishrane je glavni faktor. Dugi životni vijek je češći u regionima sa mediteranskom ishranom, kao što su Španija, Italija i Kipar. Brojne naučne studije dokazale su blagodati tipične mediteranske ishrane koja je bogata povrćem, voćem, orašastim plodovima, maslinovim uljem i ribom, sa manjom upotrebom mesa (posebno crvenog mesa) i većine mliječnih proizvoda. Takva kombinacija smanjuje rizik od moždanog i srčanog udara (dva glavna uzroka smrtnosti na svijetu). S druge strane, mnogo je veća učestalost bolesti srca i krvotoka u istočnoj Evropi, na Balkanu i u baltičkim državama.
Ulaganja u zdravstvo takođe igraju značajnu ulogu. Švajcarska i skandinavske zemlje troše tri ili četiri puta veći iznos novca po stanovniku na zdravstvenu zaštitu od prosjeka u istočnoj Evropi.
Ostali faktori koji mogu uticati na dugovječnost uključuju odabir načina života kao što su konzumacija alkohola i pušenje, ekološka pitanja poput zagađenja vazduha i genetike.
Kao što pokazuje grafikon, dug život ne mora značiti zdravu starost. Na primjer, i muškarci i žene u Bugarskoj su zdravi i aktivni duže nego u Portugalu, iako je njihov ukupni životni vijek kraći.
Izvor:Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD), World Economic Forum